Αναδημοσίευση: Χωρίς κόσμο για τέταρτη φορά σε πέντε χρόνια ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδος – Τί ανάπτυξη θέλουμε τελικά;

Της Βασιλείας Γιαμαλή

Πόση δημοκρατία αντέχουμε και τί ανάπτυξη θέλουμε τελικά;

Χωρίς πλέον να προκαλεί εντύπωση αλλά και με περίσσια θλίψη, όλο το υγιές φιλοθεάμον κοινό του αθλητισμού θα παρακολουθήσει για τέταρτη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια τελικό Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο χωρίς την παρουσία κόσμου και στην προκειμένη περίπτωση, χωρίς παρουσία φίλων του Άρη και του Παναθηναϊκού.

Μήπως δεν είναι δημοκρατικό να απαγορεύεις από τους φιλάθλους να παραβρεθούν σε τελικό Κυπέλλου της αγαπημένης τους ομάδας;

Μήπως δεν είναι δημοκρατικό να θέλουν οι αρμόδιοι φορείς να επενδύσουν στο γήπεδο της πρωτεύουσας, αλλά όχι σε αυτό που από την αρχή θεσπίστηκε ως έδρα τελικού;

Ή μήπως θεωρείτε ότι ζούμε σε μια ευννοούμενη δημοκρατική χώρα;

Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, μας τα προσφέρει και με το παραπάνω.

Η πλάκα όμως κάνει στην άκρη, ειδικά όταν γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές για τέταρτη (4!) φορά.

Από την αρχή της χρονιάς, είχε υπογραφεί σύμφωνο από όλες τις ομάδες να διεξαχθεί ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος, στον Βόλο και συγκεκριμένα στο Πανθεσσαλικό στάδιο. Δυο μήνες πριν τη διεξαγωγή του τελικού, εν μια νυκτί, το Πανθεσσαλικό καθίσταται ακατάλληλο για την ασφάλεια των φιλάθλων, καθώς δεν υπάρχει σύστημα καμερών.

Και διερωτάται κανείς… Πριν μερικούς μήνες πώς γινόταν κανονικά η διεξαγωγή αγώνων στο εν λόγω στάδιο;

Πόσο χρόνο χρειάζεται για να διευθετηθούν τα ζητήματα που προέκυψαν σε μια ευνοούμενη δημοκρατική χώρα;

Για ποιο λόγο η ΕΠΟ ήταν διατεθειμένη να επενδύσει τα ίδια και παραπάνω – από όσα χρειάζονται στο Πανθεσσαλικό- χρήματα στο ΟΑΚΑ;

Μήπως το πρόβλημα έγκειται αλλού;

Αλήθεια για ποια ανάπτυξη θέλουμε να μιλάμε, όταν δεν προτίθενται να αλλάξουν ούτε τα βασικά;

Πριν μερικούς μήνες παρακολουθήσαμε στην Ισπανία, έναν τελικό γιορτή στη Σεβίλλη, ανάμεσα στην Ατλέτικ Μπιλμπάο και στη Μαγιόρκα, με πλήθος κόσμου να κατακλύζει τις πλατείες και τις κερκίδες.

Πώς σαν Ελλάδα, θέλουμε να φτάσουμε τα ευρωπαϊκά πρότυπα, υιοθετούμε νέους κανόνες εισόδου στα γήπεδα (ταυτοποίηση μέσω gov), αλλά συνάμα κάνουμε και τρία βήματα πίσω;

Πώς από τη μια θέλουμε έλευση κόσμου στα γήπεδα, αλλά από την άλλη οι αρμόδιοι φορείς με αποφάσεις τραγελαφικές τους απωθούν;

Αλήθεια έτσι θα εξαλειφθεί η βία από τον αθλητισμό; Όταν η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, δεν μπορεί να διεξάγει έναν τελικό Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο με παρουσία κόσμου; Όταν μάλιστα έχουν παρθεί νέα κυβερνητικά μέτρα εισόδου στα γήπεδα, πιο αυστηρά, για την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων.

Οι αρμόδιοι φορείς αν θέλουν να κερδίσουν κάποιου είδους δόξα αυτή είναι η ηροστράτειος… Αν θέλουν να κερδίσουν κάποιο είδος επιθέτου, αυτό είναι του κίβδηλου.

Θέλουμε όντως ανάπτυξη στον αθλητισμό ή όπου γέρνει το μπουκάλι;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτές οι αποφάσεις μας γυρίζουν χρόνια πίσω…

Πηγή:seleo.gr