Άρθρο γνώμης/Πρόταση: Είμαστε κάτοικοι ή πολίτες των πόλεων μας;

* Το παρόν άρθρο γνώμης δημοσιεύτηκε για λογαριασμό το Greek Humans.

Στην καθημερινότητα όλοι μας διαβιούμε σε μεγάλα αστικά κέντρα. Κατά πόσο όμως μπορούμε να χαρακτηριστούμε ως "πολίτες" και όχι απλά ως κάτοικοι;

Στο συγκεκριμένο ζήτημα θα επιχειρηθεί να αναζητηθεί απάντηση παρακάτω.

Αρχικά σε επίπεδο ερμηνείας, ως "κάτοικος" θεωρείται αυτός που απλά ζει σε έναν συγκεκριμένο τόπο σε μια δεδομένη χρονική περίοδο. Από την άλλη η έννοια "πολίτης" δηλώνει αυτόν που, όχι απλά κατοικεί σε έναν τόπο ή μια πόλη, αλλά αποτελεί μέρος του "όλου" της πόλης αυτής ως κοινωνικό σύνολο. Προκειμένου η πόλη να θεωρηθεί ως κοινωνικό σύνολο, καθοριστικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζουν συνεκτικοί παράγοντες όπως, η πολιτική, η ιστορία, ο πολιτισμός, η θρησκευτική συνείδηση, ο αθλητισμός και ενδεχομένως και αρκετοί άλλοι, με μια λέξη η ενασχόληση με τα "κοινά" δρώμενα.

Αφού διασαφηνίστηκε το θεωρητικό πλαίσιο των δύο αυτών εννοιών, διαπιστώνεται ότι η καθημερινή πρακτική διαφέρει αρκετά, αφού αρκετοί αν όχι όλοι μας είμαστε απλά κάτοικοι ενός μιας περιοχής, εργαζόμαστε σε άλλη, στον ελεύθερο χρόνο μας πηγαίνουμε σε άλλη, ενδεχομένως να καταγόμαστε ή και τα εκλογικά μας δικαιώματα να ανήκουν σε άλλη και πολλές ακόμα διαφοροποιήσεις. Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια κατάσταση που προέκυψε εξαιτίας της μαζικής μετακινήσεις πληθυσμών προς τα αστικά κέντρα και κυρίως προς τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.

Ωστόσο αυτό που συμπεραίνεται είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει συνοχή μεταξύ όσων κατοικούν σε μια περιοχή εντός ενός ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος, αφού αισθάνονται "ξένοι" και "προσωπικοί" σε αυτόν. Αυτό αποτελεί καίριο ζήτημα για το παρόν και το μέλλον των αστικών κέντρων της Ελλάδας στον 21ο αιώνα, αφού οι διάφοροι δήμοι εντός των πολεοδομικών συγκροτημάτων είτε θα συνεχίσουν να αποτελούν άχρωμους χώρους ύπνου είτε θα ενσωματώσουν αρμονικά τους κατοίκους τους προκειμένου να μετατραπούν σε πόλεις και οι κάτοικοι τους σε πολίτες. Προκειμένου όμως να πραγματοποιηθεί αυτή η αλλαγή χρειάζεται η κατάλληλη οργάνωση και συντονισμένες προσπάθειες από τους εμπλεκόμενους φορείς. Ορισμένες από τις αλλαγές που μπορούν να συμβούν κατά τόπους προς αυτή τη κατεύθυνση είναι οι παρακάτω:

1) Δημιουργία ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων σε κάθε πόλη - δήμο.

2) Ενίσχυση των συνεκτικών δεσμών μιας κοινότητας όπως είναι η "συνοικία" και η "ενορία" σε κάθε περιοχή.

3) Συνένωση δυνάμεων των πολλών και μικρών αθλητικών ομάδων μιας περιοχής ή δήμου (αναλόγως του πληθυσμιακού μεγέθους) με αποτέλεσμα την δημιουργία μεγαλύτερων συλλόγων με καλύτερες υποδομές, περισσότερες δυνατότητες εσόδων και επομένως μεγαλύτερες πιθανότητες αγωνιστικών διακρίσεων.

4) Καθιέρωση μαθήματος τοπικής ιστορίας, σε κάθε μία από τις πόλεις - αστικά κέντρα - δήμους της Ελλάδας.

5) Ονοματοδοσία των γραμμών και των στάσεων των αστικών συγκοινωνιών ενός πολεοδομικού συγκροτήματος με τοπωνύμια συνοικιών και περιοχών σε αντίθεση με τα σχεδόν άκυρες ακόμα και άσχετες σημερινές ονομασίες τους.

6) Ενίσχυση της δραστηριότητας των πολιτιστικών σωματείων κάθε περιοχής μέσω της συμμετοχής τους σε εκδηλώσεις και της προβολής τους κυρίως από τα τοπικά Μ.Μ.Ε..

7) Διαφάνεια στην διοίκηση από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές.

Έπειτα από την παράθεση των παραπάνω προτάσεις αλλαγών, γίνεται αντιληπτό ότι η δομή μιας εν δυνάμει διοικητικής αναδιάρθρωσης της Ελλάδας είναι η παρακάτω: πολίτες - συνοικία (ή και ενορία) - κοινότητα - πόλη (δηλαδή δήμος) - νόμος - περιφέρεια - χώρα = κράτος. Ιδού λοιπόν ο δρόμος για τους κατά τόπους αρμόδιους φορείς αλλά και για το κεντρικό κράτος, διάθεση για αλλαγές απαιτείται!