Αφού ολοκληρώσει κάποιος είτε την υποχρεωτική εκπαίδευση είτε τις σπουδές του, είναι αναγκασμένος για βιοποριστικούς λόγους να εργαστεί, ωστόσο μερικές φορές υπάρχουν και ορισμένες προβληματικές καταστάσεις στις επικρατούσες συνθήκες εργασίας.
Αυτές μπορεί να σχετίζονται με αρκετά ζητήματα και επηρεάζουν ιδιαίτερα τις νεαρότερες ηλικίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αφορούν αποκλειστικά αυτές. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει επειδή βρίσκονται στο ξεκίνημα του εργασιακού τους βίου, ως νεοεισερχόμενοι στην «αγορά εργασίας». Για τον λόγο αυτό βολιδοσκοπήθηκε η ματιά τους απέναντι σε αυτές. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. το τελευταίο τρίμηνο του 2022 παρατηρήθηκε μείωση της κατά μια μονάδα στο 11,6% και τα πρωτεία σε αυτή να έχουν οι μικρότερες ηλικίες. Με αυτό το δεδομένο ένα από τα ζητήματα που απασχολεί τους νέους είναι η εύρεση εργασίας.
Μια από αυτούς η Δήμητρα, δήλωσε ότι δυσκολεύεται να βρει δουλειά επειδή δεν διαθέτει τις απαιτούμενες δεξιότητες, επισημαίνοντας ότι αυτό που ζητούν οι εργοδότες είναι να υπάρχει αυτοπεποίθηση και δυναμισμός. Παράλληλα ανέφερε ότι σημαντικό ρόλο παίζει η απουσία άγχους από πλευράς εργαζομένου στις συνεντεύξεις. Αντίστοιχα ο Χρήστος, απόφοιτος ΕΠΑ.Λ. και εργαζόμενος αυτή την περίοδο στην λαϊκή αγορά θεωρεί την έλλειψη προϋπηρεσίας βασικό ανασταλτικό παράγοντα για εύρεση εργασίας. Καθώς και ο Λεωνίδας, που εργάζεται σε εταιρία τροφίμων ανέφερε «Οι περισσότεροι εργοδότες ζητούν μεγάλη προϋπηρεσία από έναν νέο…» ενώ επισήμανε ότι υπάρχουν και ορισμένες εταιρείες που δεν εστιάζουν σε αυτό, αλλά εκπαιδεύουν οι ίδιες τους εργαζόμενους τους. Αντίστοιχα ο Νίκος, που μέχρι πρότινος εργαζόταν σε μεγάλο οπωροπαντοπωλείο της Θεσσαλονίκης, δήλωσε ότι δεν δυσκολεύεται στην εύρεση εργασίας γιατί το θέμα είναι τι είδους εργασία ψάχνεις ανάλογα με τα προσόντα σου. Από την πλευρά της Αφροδίτη Δ. που εσχάτως βρήκε νέα εργασία σε πρακτορείο του Ο.Π.Α.Π., χαρακτήρισε «τύχη» την κλήση σε συνέντευξη για μια θέση εργασίας, τονίζοντας ότι η περίοδος της πανδημίας αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για νέες προσλήψεις. Επιπλέον επισήμανε την ευκολία να βρει κάποιος εργασία για καθαρά βιοποριστικούς λόγους παρά όταν αυτή σχετίζεται με τα όνειρα του. Σε αυτό συνηγορεί και η τοποθέτηση που έκανε η Ηλιάνα, απόφοιτη παιδαγωγικής σχολής που εργάζεται ως πωλήτρια «Στόχος μου είναι φυσικά να εργαστώ πάνω στο αντικείμενο μου καθώς αυτό δίνει την πραγματική χαρά, όλα τα υπόλοιπα εργασιακά περιβάλλοντα αποτελούν το μέσο για να μπορώ να εξασφαλίσω τα προς το ζείν και φυσικά το μέσο για να μπορώ να συνεχίσω τις σπουδές μου κι αυτό το οποίο θέλω να γίνω».
Ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα που απασχολεί συχνά την επικαιρότητα τελευταία είναι και οι σεξιστικές συμπεριφορές στον εργασιακό χώρο, ενώ δεν είναι απούσες και οι ρατσιστικές συμπεριφορές. Όπως ανέφερε η Παναγιώτα, η οποία είναι φοιτήτρια, σε συνέντευξη για εργασία σε καφέ αντιμετωπίστηκε με αγένεια και προσβλητικά σχόλια σχετικά με το το ντύσιμο της, για να συνεχίσει λέγοντας ότι ορισμένοι εργοδότες προσλαμβάνουν κατόπιν «ελέγχου» στα social media, τους ακόλουθους και τις φωτογραφίες του υποψηφίου εργαζόμενου. Αναφορά σε αυτές στον χώρο της εστίασης, ως συνηθισμένο φαινόμενο στο πλαίσιο της διασκέδασης, έκανε και η Μαρίνα που εργάζεται σε σπα και έχει εργαστεί και στην εστίαση. Ενώ η Βερόνικα, που εργάζεται σε κατάστημα εστίασης, επισήμανε ότι έγινε μάρτυρας τέτοιας συμπεριφοράς από συνάδελφο της στο παρελθόν, κάτι το οποίο, όμως αντιμετώπισε εν τη γενέσει του. Δύο αντίστοιχα περιστατικά διηγήθηκε και η Ηλιάνα, σε εργασιακά περιβάλλοντα διαφορετικά της εστίασης, με την κατάσταση ευτυχώς για την ίδια να μην ξεφεύγει. Επιπλέον φαινόμενα εκμετάλλευσης στην εργασία δεν σχετίζονται μόνο με το φύλο, αλλά έχουν και τον χαρακτήρα του «μπούλινγκ», με την Αφροδίτη Ζ., που εργάζεται ως διανομέας εντύπων, να περιγράφει για την προηγουμένη εργοδότρια της στο ίδιο αντικείμενο «μας φόρτωνε σαν τα γαϊδούρια, μας έψαχνε τις τσάντες μας να δει πόσα φυλλάδια έχουμε, έψαχνε τους κάδους να δει αν τα έχουμε πετάξει στους κάδους...», λέγοντας ακόμα ότι μείωνε και προσέβαλε τους εργαζόμενους της. Παράλληλα και η Αφροδίτη Δ. ανέφερε ότι έχει συναντήσει κατά καιρούς άσχημες συμπεριφορές εργοδοτών, επισημαίνοντας «όσο πιο μικρή τα δέχεσαι όσο πιο μεγάλη δεν τα δέχεσαι». Επιπλέον ενδιαφέρον είχε αναφορά που έκανε ο Νίκος, ο οποίος δήλωσε ότι έχει βιώσει ρατσιστική συμπεριφορά σε προηγούμενη εργασία του, όχι λόγω καταγωγής αλλά λόγω εμφάνισης.
Καθοριστικό επίσης ρόλο στις εργασιακές συνθήκες διαδραματίζουν τα ζητήματα της αμοιβής και του ωραρίου εργασίας. Το πρώτο βρίσκεται στον δημόσιο διάλογο καθώς ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά και για το δεύτερο ψηφίστηκε πέρσι σχετικό νομοθετικό πλαίσιο από την Βουλή. Κατά την Άννα, σπουδάστρια που κάνει την πρακτική της στην Ε.Υ.Α.Θ., σημαντικό πρόβλημα αποτελούν οι ανισότητες ως προς την αμοιβή που υπάρχουν μεταξύ των παλιών και των νέων σε μια εργασία, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στον ανταγωνισμό και την που προκύπτουν εξαιτίας αυτών εντός του εργασιακού χώρου. Σχετικά τοποθετήθηκε και ο Νίκος, ο οποίος ως προς τις συμπεριφορές των εργοδοτών που έχει συναντήσει μέχρι στιγμής δήλωσε «...το ότι είναι ο άλλος καλός, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα σε θέμα συμπεριφοράς, μπορεί να σε μιλάει ευγενικά, να σε φέρεται σαν άνθρωπο, αλλά όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή θα σε αδικήσει...», επισημαίνοντας το πρόβλημα βρίσκεται σε συμπεριφορές συναδέλφων, ωστόσο δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι παρόλα αυτά το θετικό είναι ότι μέσα στο εργασιακό του περιβάλλον γνώρισε και ένα πρόσωπο που δεν θα ξεχάσει ποτέ του, ενώ συνέχισε επισημαίνοντας ότι προσπαθεί να μην δίνει σημασία σε ανάρμοστες συμπεριφορές λέγοντας «...δίνω προσοχή στο τι μπορώ να μάθω σε αυτό τον χώρο και που μπορεί να με βοηθήσει αύριο μεθαύριο σε έναν μεγαλύτερο στόχο, οι γνώσεις δεν έρχονται μονάχα μέσα από το διάβασμα». Ενώ από την πλευρά του ο Χρήστος στάθηκε στο θέμα της ασφάλισης και της εργασίας με μισά αντί για πλήρη ένσημα, δηλώνοντας έτυχε να εργαστεί αυτό τον τρόπο και να μην εισπράττει τα δικαιούμενα από τον εργοδότη, με την Αφροδίτη Ζ. να έχει ζήσει και αυτή παρόμοια εμπειρία. Από την πλευρά της η Δήμητρα στάθηκε στην δικαιότερη αναλογία μισθού – ωραρίου «…το καλύτερο είναι να δουλεύουν το οχτάωρο κι όταν δουλεύουν παραπάνω ώρες να υπάρχει ένας αξιοπρεπέστατος μισθός», κάτι στο οποίο αναφέρθηκε και η Ηλιάνα συνεχίζοντας ότι αν αλλάξει αυτό θα έχει συνεισφορά και στην παραγωγικότητα «…Ο εργαζόμενος πρέπει να ξυπνάει και να θέλει να πάει στην δουλεία του να είναι χαρούμενος και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν νιώθει πρώτα από όλα καλά με την εργασία του, δηλαδή νιώθει ότι είναι παραγωγικός…» ενώ επισήμανε ότι αυτό θα έχει και αποτέλεσμα στην ποιότητα της εκτός εργασίας ζωής του εργαζόμενου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου